دانشگاه فردوسی مشهد بهعنوان سومین دانشگاه ایران از نظر قدمت در سال 1328 در شهر مقدس مشهد تاسیس گردید. در سال 1334 با صدور مجوز دیگری دانشکدۀ ادبیات با پنج رشتۀ جداگانه تأسیس شد. با گسترش آموزش عالی در کشور بهترتیب دانشکدۀ معقول و منقول (که بعدها به الهیات تغییر نام یافت) دانشکدۀ علوم، دانشکدۀ دندانپزشکی، دانشکدۀ علوم دارویی و تغذیه، دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی، دانشکدۀ کشاورزی، دانشکدۀ مهندسی، مؤسسۀ بیناییسنجی، دبیرستان دانشگاه و مرکز تعلیمات به مجموعه دانشگاه مشهد که از سال 1353 به دانشگاه فردوسی تغییر نام یافته بود، افزوده شد . ضرورت گسترش آموزش پس از انقلاب اسلامی سبب شد که پس از تغییر در برخی واحدها و تفکیک دانشگاه علوم پزشکی از دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکدۀ علوم اداری و اقتصادی، دانشکدۀ دامپزشکی، آموزشکدۀ کشاورزی شیروان، دانشکدۀ علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم ریاضی، پژوهشکدۀ علوم گیاهی، مرکز تحقیقات زمینلرزهشناسی، کالج دانشگاه، دانشکدۀ منابع طبیعی و محیط زیست، دانشکدۀ معماری و شهرسازی، دانشکدۀ حقوق و علوم سیاسی یکی پس از دیگری به مجموعه واحدهای دانشگاه اضافه شود.
این دانشگاه بهعنوان بزرگترین دانشگاه شرق کشور، اکنون از وجود بیش از 800 عضو هیأت علمی متخصص و پرتلاش برخوردار است. در حال حاضر تعداد بیش از 25000 دانشجو در مقاطع در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری مشغول به تحصیل می باشند که از این تعداد بیش از 2000 دانشجوی بین المللی را شامل می شود.
همچنین طی دوسال اخیر دانشگاه فردوسی مشهد با تمرکز بر دیپلماسی علمی، توانسته دستاوردهای خوبی را در عرصههای مختلف آموزشی و پژوهشی در کشور و جهان کسب کرده است و در حال حاضر رتبۀ دوم دانشگاههای جامع کشور را به خود اختصاص داه است و در برخی از عرصهها از جمله پذیرش دانشجویان بینالمللی و دیپلماسی علمی در کشور، جایگاه نخست را در بین دانشگاهها و مراکز آموزش عالی دارد که این تبادل علم و دانش و تربیت نسلهای جوان در کشورهای مختلف میتواند یک شبکۀ علمی بزرگ و یک ارتباط علمی-فرهنگی قوی بین ملتها ایجاد نماید.