بر خلاف زبان های غربي ، زبان فارسي از راست به چپ خوانده و نوشته مي شود.
زبان فارسي شامل ٣٢ حرف است. بعضی حروف داراي شكل بزرگ و كوچك هستند مثل: A/a در حاليكه بعضی ديگر تنها يك شكل دارند.
در زبان فارسی ضمیر اول شخص، دوم شخص، سوم شخص بصورت مفرد و جمع وجود دارد. هَستَم اول شخص مفرد زمان حال فعل بودن است و با to be در زبان انگلیسی مطابقت دارد. اَست سوم شخص مفرد زمان حال فعل بودن است و با is در زمان انگلیسی مطابقت دارد.
موارد استفاده از فعل بودن:
۱. به معنای وجود داشتن
مَن اینجا هَستَم.
۲. برای معرفی اشخاص و اشیاء.
مَن مینا تِهرانی هَستَم.
۳. به عنوان فعلی که اشخاص و اشیاء را به یک صفت وصل می‌کند.
هومَن رانَندِه اَست.
در زبان فارسی نخست نام کوچک و پس از آن نام خانوادگی ذکر می‌شود. برای مثال در مینا تِهرانی مینا نام کوچک و تِهرانی نام خانوادگی است. واژه خانم و آقا نیز اکثراً بصورت پسوند یا بعد از آوردن نام کوچک بکار می‌رود. برای مثال مینا خانُم، آرَش آقا، لیلا خانُم
برای اطلاعات بیشتر به سایت مرکز آموزش زبان فارسی مراجعه کنید.