گردهمایی سه‌روزۀ جهانی پناهندگان با هدف تحول نحوه واکنش جهان به شرایط پناهندگان در تاریخ 25 لغایت 27 آذرماه (18-16 دسامبر) در ژنو، کشور سوئیس آغاز به کارکرد. در این نشست سران کشورها و دولت‌ها، روسای سازمان ملل، نهادهای بین‌المللی، سازمان‌های توسعه‌محور، رهبران تجارت، نمایندگان مدنی و خود پناهندگان گرد هم آمدند. آژانس پناهندگان سازمان ملل (کمیساریا) و کشور سوئیس میزبان این مجمع بودند.
هدف این مجمع ایجاد رویکردهای جدید و تعهدات بلندمدت گرفتن سهام از سوی عاملین مختلف برای کمک به پناهندگاه و جوامعی است که پناهندگان در آن زندگی می‌کنند. همچنین در این اجلاس مطرح گردید که در سراسر جهان بیش از 70 میلیون نفر در اثر جنگ، درگیری، آزار و شکنجه مجبور به مهاجرت شده‌اند که بیش از 25 میلیون نفر از آن‌ها پناهنده‌اند؛ افزون بر این، اشاره شده که افغانستانی‌ها همچنان بزرگ‌ترین و طولانی‌مدت‌ترین جمعیت هستند که از کشور خود مهاجرت کرده‌اند و مطرح گردید که بسیج‌کردن اقدامات بین‌المللی قوی‌تر و یافتن راه‌حل‌های پایدار برای افغانستانی‌ها ضروری است. با توجه به این موضوع، دولت‌های جمهوری افغانستان، ایران و پاکستان با آژانس پناهندگان سازمان ملل گرد هم آمدند تا سازوکار حمایتی راه‌حل‌های راهبردی برای پناهندگان افغانستانی را راه‌اندازی کنند.
بحث و گفت‌وگوهای سه‌روزه رویدادهای ویژه و گفت‌گوهای سطح بالا در ژنو در شش زمینۀ اصلی متمرکز بودند که شامل اتخاذ تصمیمات برای داشتن مسئولیت، آموزش، فرصت‌های شغلی و معیشتی، انرژی پاک و زیرساخت‌ها، راه‌حل‌ها و ظرفیت حمایتی که سبب می‌شود فرصت‌های بسیاری برای به‌اشتراک‌گذاشتن ابتکارات عمل و اقدامات خوب وجود داشته باشد.
دکتر فروزان طاهری، دانش‌آموختۀ دکتری دانشگاه فردوسی مشهداز کشور افغانستان در روز دوشنبه 25 آذرماه 98 در این نشست به ایراد سخنرانی پرداخت. وی در سخنرانی خود خاطرنشان کرد برای اینکه این کشور رؤیایی به حقیقت بپیوندد، لازم است که سازنده باشد و برای بازسازی کشورشان چه کس بهتر از پناهندگان؟ متأسفانه امروزه در جهان تعداد زیادی از کودکان پناهنده امکان تحصیل برایشان فراهم نیست و بنابراین ابزار و مهارت‌های لازم برای ساختن آینده خود و آینده کشورشان را نمی‌توانند به دست آورند. دکتر طاهری در ادامه عنوان کرد: «من همواره بر درسم متمرکز بوده‌ام. بعد از گرفتن دیپلم در ایران به دانشگاه رفتم. این در حالی است که 97 درصد از پناهندگان در دنیا در سایر کشورها اغلب پایان دبیرستان پایان سفر آموزشی آن‌هاست. خدا را شاکرم که دور از وطن بودن بدین معنا نبود که نتوانم تحصیل نمایم و نتوانم علاقه و توانایی خودم را بشناسم، آرزویم این است که این امکان برای همه افراد پناهنده از ابتدای کودکی در سراسر جهان فراهم شود. اگر دنیایی می‌خواهیم که پناهندگان زمانی ترس از جان نداشته باشند و بتوانند به موطن خود برگردند، باید به آن‌ها توانایی و مهارت، علم و اعتمادبه‌نفس لازم برای شروع زندگی از نو داده شود. آموزش و پیشرفت در آن، تنها راه رسیدن به این واقعیت است. باید این امر را اذعان نمایم که هر فرد با سعی و تلاش می‌تواند به خواسته‌ها و اهداف خود برسد. به امید روزی که بتوانم با حمایت‌های جدی جامعه جهانی به کشور بازگردم و در بازسازی وضعیت هم‌میهنانم کمک نموده و تأثیرگذار باشم».
دیگر مباحث مطرح‌شده در کنفرانس
- دسترسی پناهندگان به آموزش‌های عالی
- ایجاد زمینه برای پیشرفت زنان و دختران پناهنده
- کمک به پناهندگان برای یافتن کار مناسب
- مراقبت بهداشت روان پناهندگان
با نزدیک‌شدن به پایان این نشست در 18 دسامبر، بیش از 770 تعهد توسط روسای دولت‌ها، رهبران سازمان ملل،نهادهای بین‌المللی، سازمان‌های توسعه، رهبران تجارت و نمایندگان جامعۀ مدنی به تصویب رسید.
